Reis naar Kroatië.

Hallo Allemaal,

Na een afscheid in NIN van Ivo en ons huisdier, poes, want het diertje had geen naam en had het reuze naar de zin bij ons  met de belofte dat we volgend jaar weer terug komen, zijn we gaan rijden richting Maribor.  Eerst nog bij de Kunzum supermarkt langs om boodschappen voor een aantal dagen, zodat we alles een beetje bij ons hebben. Het weer was bewolkt en de temperatuur was 25 graden. We waren nog maar net bij Posedarje de tolweg op, kregen we een waarschuwing voor harde wind. Je rijd daar tussen de bergen van het Velebitgebergte en daar wil het nogal eens waaien. Je mocht onderweg sommige stukken niet harder rijden dan 40 km/u, wat ook echt niet anders kon, omdat de camper soms de hele rijbaan nodig had. In Maribor aangekomen was het warm 33 graden, maar 's avonds koelde het lekker af. Na een heerlijke maaltijd door de baas zelf gemaakt, gingen we om 22 uur even douchen. We hadden afgesproken om bij de wasmachine op elkaar te wachten. Ik stond al een tijdje te wachten, geen Annie. Na een paar minuten kwam er een verdrongen kopje, de ene arm de andere vasthoudend aangelopen. Ze ze: Ik heb m'n pols gebroken. Ze was in de douche uitgegleden en op haar pols terecht gekomen. Wij naar de camper en overleggen, wat te doen. Ik zei, ik ga naar de campingbaas. Die gaf te kennen, dat je om deze tijd toch niet geholpen werd, omdat het niet urgent was. Hij zei, dat we beter naar Oostenrijk of Duitsland konden rijden om daar hulp te zoeken. Op m'n vraag of we dan nu wel van de camping af mochten, was dat geen probleem. Hij wilde het geld terug geven, maar ik zei dat we van de faciliteiten gebruik mochten maken en dat Annie haar pols de eerste prioriteit had. Slapen doe je toch niet Annie door de pijn en ik zat vol adrenaline. We zijn om 23 uur gaan rijden en onderweg nog een vignet voor Oostenrijk gekocht en een bakje koffie gehaald en tanken bij een pompstation, waren we om 7 uur de andere morgen bij Neurenberg. Hier even een stukje brood eten en contact met de FBTO, hebben we besloten om door te rijden naar Winterswijk naar het ziekenhuis. We hadden de keus uit Arnhem of Winterswijk en Winterswijk was sneller om te komen en we wilden toch nog naar de camping aldaar. Na 14 uur rijden en ruim 1100 kilometer waren we om 13.45 uur in Winterswijk bij het ziekenhuis. De pols was uiteindelijk wel gebroken, maar niet zo dat geopereerd moest worden. Ze geeft er nu gips om en als het om de pijn gaat blijven, we hier tot dinsdag en gaan dan naar huis. Het was voor Annie geen pret ritje, omdat ze de pols moest vasthouden en de wegen zijn ook wel eens wat bobbelig en dat doet natuurlijk pijn, maar ze heeft zich kranig gehouden. Ze heeft pijnstillers en ontstekingsremmers. Als het voor haar uit te houden is komen we dinsdag naar huis en anders eerder. Zo zie je maar weer, een ongeluk zit in een klein hoekje. Ondanks alle drukte hebben we de camper nu op twee klokjes rond met de kilometers.

Allemaal bedankt voor het volgens van onze blog en tot een volgende keer.